منظور از علائم ظهور

شیعیان، آن دسته از رخدادها, که براساس پیش بینی امامان شیعه، پیش و یا در آستانه ظهور مهدی, پدید خواهند آمد را نشانه‌های ظهور می‌نامند. به اعتقاد شیعیان، تحقق هر یک از این نشانه ها, علامتی از نزدیک تر شدن ظهور مهدی (قائم) است, به گونه‌ای که با تحقق مجموعه رخدادهای پیشگویی شده و به دنبال آخرین نشانه ظهور, مهدی قیام خواهد کرد.

به اعتقاد شیعیان پدیدار شدن یک و یا چند نشانه از مجموعه نشانه‌های ظهور, چیزی جز نزدیک تر شدن زمان ظهور را نمی‌رساند. البته بسیاری از حوادث و تحولاتی را که امامان شیعه وقوع آنها را در دوران غیبت کبری پیش بینی کرده‌اند, یا شماری از آنها را به عنوان نشانه ظهور معرفی کرده‌اند, پیش از این به وقوع پیوسته‌اند. مثلاً, شیعیان معتقدند در روایات, از اختلاف در میان امت اسلام،انحراف بنی عباس و از هم گسستن حکومت آنان,جنگهای صلیبی، فتح قسطنطنیه به دست مسلمانان درآمدن پرچمهای سیاه از ناحیه خراسان خروج مغربی در مصر و تشکیل دولت فاطمیان، وارد شدن ترکها در منطقه جزیره, واقع در بین النهرین و عراق امروزی، وارد شدن رومیان در منطقه رمله و شام، رها شدن کشورهای عرب از قید استعمار، بالا آمدن آب دجله و سرازیر شدن آن به کوچه‌های کوفه، بسته شدن پل بر روی دجله, بین بغداد و کرخ، اختلاف بین شرق و غرب و جنگ و خون ریزی فراوان خبر داده شده‌است، که ظاهراً به جز پنج نشانه قطعی و حتمی، که از شش ماه قبل از ظهور یک به یک شروع به رخ دادن می کنند، همه یا بسیاری از نشانه های دیگر تا به کنون, رخ داده‌اند.